Sprzeciw od europejskiego nakazu zapłaty

Andrzej Żurawski        25 października 2018        Komentarze (0)

Jak wnieść sprzeciw od europejskiego nakazu zapłaty? Z takim pytaniem czytelnicy mojego bloga zgłaszają się do mnie bardzo często.

Prawo europejskie przewiduje możliwość złożenia pozwu o wydanie europejskiego nakazu zapłaty przed sądem siedziby pozwanego. Przewiduje jednak również możliwość skierowania pozwu do sądu państwa, w którym doszło do wykonania zobowiązania. Zatem w zależności od okoliczności danej transakcji możliwe jest otrzymanie nakazu zarówno z polskiego jak i zagranicznego sądu.

Sprzeciw od europejskiego nakazu zaplaty

Na ogół przed otrzymaniem nakazu pozwany pozostaje w kontakcie z kontrahentem. Prowadzone są rozmowy na temat spłaty należności lub innego rozwiązania konfliktu. I nagle… jedna ze stron otrzymuje z sądu nakaz. Jak należy zachować się w takiej sytuacji?

Sprzeciw od europejskiego nakazu zapłaty – instrukcja obsługi

Jeżeli kwestionujesz roszczenie, którego domaga się powód – koniecznie musisz złożyć sprzeciw. Sprzeciw od europejskiego nakazu zapłaty powinien zostać złożony w terminie 30 dni od daty otrzymania przez Ciebie nakazu. Pamiętaj, że aby zachować termin konieczne jest złożenie sprzeciwu w powyższym terminie na biurze podawczym sądu, który wydał nakaz lub nadanie sprzeciwu na poczcie przesyłką poleconą.

Sprzeciw może zostać złożony przy wykorzystaniu formularza.

Wzór sprzeciwu od europejskiego nakazu zapłaty oraz instrukcję jego wypełnienia znajdziesz TUTAJ

Sprzeciw od europejskiego nakazu zapłaty może również przyjąć formę zwykłego pisma procesowego. Istotne jest, aby jednoznacznie wynikało z niego kto go składa, do jakiego sądu, w jakiej sprawie oraz że jego autor oponuje przeciwko wydanemu europejskiemu nakazowi zapłaty. Sprzeciw nie musi zawierać wskazania powodów, dla których go składasz.

Sprzeciw od europejskiego nakazu zapłaty – kolejność działań

Otrzymując sprzeciw od europejskiego nakazu zapłaty sąd skieruje sprawę do rozpoznania w postępowaniu zwykłym. Wezwie powoda do przedłożenia dokumentów na jakich opierał się pozew o wydanie nakazu zapłaty. Następnie sąd wezwie do zajęcie stanowiska Ciebie. Jest to moment, kiedy powinieneś przedstawić swoje twierdzenia i zarzuty oraz dowody na ich poparcie.

Pamiętaj o podniesieniu w pierwszym piśmie zarzutów, które powinny zostać podniesione przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy. W szczególności należy tu pamiętać o podniesieniu zarzutu braku jurysdykcji sądu. Jeżeli mamy wątpliwości czy sąd, który wydał nakaz i prowadzi postępowanie jest właściwy do rozpoznania sprawy koniecznie należy to wskazać już w pierwszym piśmie procesowym!

Na ogół po zajęciu stanowiska przez obie ze stron sądy wyznaczają termin posiedzenia, na którym przeprowadzają dowody i wydają wyrok.

Przedstawiona kolejność działań ze strony sądu odpowiada standardowemu i najczęściej występującemu przy tego typu sprawach. Nie można jednak wykluczyć, że w konkretnej sprawie sąd będzie procedował w odmienny sposób – np. nie zobowiązując stron do złożenia pism procesowych przed pierwszym posiedzeniem w sprawie.

Wobec konieczności podejmowania przez pozwanego czynności w określonych prawem terminach i formach zalecam, aby złożenie sprzeciwu poprzedzić konsultacją w wyspecjalizowanej kancelarii adwokackiej. Co więcej konieczność podnoszenia niektórych z zarzutów jeszcze przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy przemawia za tym, aby sprzeciw od europejskiego nakazu zapłaty i dalsze pisma w sprawie przygotował doświadczony adwokat.

Egzekucja za granicą

Andrzej Żurawski        08 września 2018        Komentarze (0)

Uzyskanie wyroku przed sądem zagranicznym lub przed sądem polskim to pierwszy krok, jeśli przeciwko dłużnikowi ma być rozpoczęta egzekucja za granicą.

Uzyskanie wyroku to zawsze duży sukces, szczególnie jeżeli poprzedzony był żmudnym procesem sądowym. Nie możesz jednak popadać w nadmierne zadowolenie pamiętaj, że konieczne są jednak i dalsze działania, których podjęcie niekiedy bywa trudniejsze od tego pierwszego kroku.

Tak więc masz w ręku długo oczekiwany dokument. Wyrok stwierdza, że masz rację i że należy ci od dłużnika zapłata. Właśnie, należy się ale jej nie ma… co robić?

Egzekucja za granica

Egzekucja za granicą wymaga potwierdzenia wyroku polskiego sądu

Jeżeli uzyskałeś wyrok przed sądem zagranicznym, w którym ma być prowadzona egzekucja ten problem dla Ciebie nie istnieje. Działasz w ramach jednolitych regulacji krajowych.
Jeżeli jednak uzyskałeś wyrok przed sądem polskim musisz potwierdzić jego wykonalność. Jak to zrobić? Składając do sądu wniosek o odpowiedni dokument potwierdzający. Dokumenty te są różne w zależności od tego, gdzie wyrok ma być następnie wykonywany.

Egzekucja za granicą w innych państwie Unii Europejskiej? Może ją przeprowadzić na podstawie:

  • Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego (Rozporządzenie WE nr 805/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego dla roszczeń bezspornych) – uwaga, ma zastosowanie wyłącznie do roszczeń bezspornych i nie odejmuje swoją mocą Danii;
  • Stwierdzenia wykonalności wydanego zgodnie z Rozporządzeniem Bruksela I bis (Rozporządzenie UE nr 1215/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2012r.).

Na podstawie dokumentów pozyskanych zgodnie z powyższymi rozporządzeniami możesz przystąpić do egzekucji: w Austrii, na Litwie, w Belgii, w Luksemburgu, w Bułgarii, na Łotwie, w Chorwacji, na Malcie, na Cyprze, w Niemczech, w Czechach, w Portugalii, w Estonii, w Rumunii, w Finlandii, na Słowacji, we Francji, w Słowenii, w Grecji, w Szwecji, w Hiszpanii, na Węgrzech, w Holandii, we Włoszech, w Irlandii, w Wielkiej Brytanii, w Danii (w przypadku Danii nie ma możliwości uzyskania europejskiego nakazu zapłaty).

Egzekucja za granicą, poza Unią Europejską? Możesz ją przeprowadzić na podstawie:

  • Stwierdzenia wykonalności wydanego zgodnie z Konwencją o jurysdykcji i uznawaniu oraz wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych sporządzonej w Lugano w dniu 30 października 2007r. (ma zastosowanie do stosunków między Polską a Norwegią, Szwajcarią i Islandią);
  • Umowy dwustronnej między Polską a właściwym państwem regulującej problematykę współpracy przy postępowaniach cywilnych (na ogół umowy takie przewidują potrzebę stwierdzenia wykonalności wyroku przed sądem państwa, gdzie ma on być wykonywany – tzw. „exequatur”).

Egzekucja za granicą wymaga wyspecjalizowanej obsługi prawnej

Gdy dysponujesz już wyrokiem sądu zagranicznego lub sądu polskiego zaopatrzonym w odpowiednie zaświadczenie o wykonalności czas na uruchomienie specjalisty od egzekucji – komornika.

W różnych państwach w różny sposób uregulowana jest procedura egzekucji. W niektórych należą głównie do wyspecjalizowanych organów takich jak komornicy (Czechy) w innych niektóre z działań egzekucyjnych mogą podejmować wyłącznie sądy (Niemcy). Różny jest też status komornika. W niektórych państwach jest to przedsiębiorca (np. Holandia), w innych ma również status urzędnika publicznego (Francja) a jeszcze w innych wierzyciel ma wybór między jednym typem komornika a drugim (Czechy).

Jeżeli uzyskałeś wyrok sądu zagranicznego – zapytaj prawnika, który reprezentował Cię przed tym sądem – zapewne będzie zainteresowany udzielaniem ci dalszej pomocy na etapie egzekucji.

Jeżeli uzyskałeś wyrok sądu polskiego – zalecam zwrócenie się do miejscowej (zagranicznej) kancelarii adwokackiej o pomoc przy postępowaniu egzekucyjnym. Jeszcze lepszym rozwiązaniem jest zwrócenie się do polskiej kancelarii zajmującej się sprawami międzynarodowymi. Pomoże ona w organizacji egzekucji bez problemów związanych z różnicami językowymi i kulturowymi.

Egzekucja za granicą wymaga dobrej współpracy z komornikiem

Gdy już jesteś uzbrojony w odpowiednie dokumenty i odpowiednią pomoc prawną wydaje się, że pieniądze już powinny znaleźć się na twoim koncie. Niestety, często okazuje się, że dłużnicy też nie próżnują i podejmują działania w celu ukrycia, spieniężenia lub przeniesienia majątku. Jak temu przeciwdziałać?

Po pierwsze powinieneś działać szybko. Nie jest najlepszym pomysłem informowanie dłużnika o uzyskaniu przeciwko niemu wyroku i oczekiwanie przez klika miesięcy na rozpoczęcie dobrowolnych spłat.

Po drugie – przekaż komornikowi wszelkie informacje jakimi dysponujesz na temat działalności dłużnika i jego majątku. Przejrzyj korespondencję z dłużnikiem pod kątem przydatnych informacji na temat miejsca dostawy towaru czy miejsca położenia biura dłużnika. A może pamiętasz jakim samochodem poruszał się dłużnik, gdy przyjechał podpisać kontrakt? Wszystkie informacje mogą mieć znaczenie. Niekiedy celowym jest zamówienie raportu z wywiadowni gospodarczej, która może ustalić na przykład informacje na temat kontrahentów Twojego dłużnika, względem których ma on wierzytelności. Po dokonaniu ich zajęcia podmioty te zobowiązane będą do zapłaty do komornika (a zatem do Ciebie) zamiast do Twojego dłużnika.

Egzekucja za granicą wiąże się z wydatkami

Przystępując do egzekucji za granicą musisz być gotowy na pewne wydatki. Na ogół działania egzekucyjne poprzedzane są wezwaniem o uiszczenie opłaty urzędowej i zaliczki na koszty działania komornika. Zaliczki na ogół są proporcjonalne do ilości pracy komornika. Zatem z największymi kosztami na ogół musi liczyć się wierzyciel przystępujący do egzekucji z nieruchomości. Najmniejszych nakładów finansowych będzie natomiast wymagać egzekucja z rachunków bankowych.

Co do zasady wydatki ponoszone na działania komornika finalnie podlegają ściągnięciu od dłużnika i są zwracane wierzycielowi. Jest tak oczywiście wówczas, gdy egzekucja jest skuteczna.

Gdy egzekucja nie jest skuteczna pozostaje zaliczenie wierzytelności w koszty jako tzw. „złe długi”.

Więcej na temat odliczaniu „złych długów” od zobowiązań podatkowych możesz przeczytać TUTAJ

Egzekucja, zarówno ta krajowa a już szczególnie międzynarodowa – jest zagadnieniem skomplikowanym. Dla jej skutecznego przeprowadzenia wymagane jest uzyskanie potrzebnych dokumentów a wskazana jest także znajomość procedur egzekucyjnych. Wobec tego, jeśli czeka Cię egzekucja za granicą to sugeruję Ci podjęcie współpracy z wyspecjalizowaną kancelarią adwokacką, która pomoże pozyskać wymagane zaświadczenia, pomoże w zleceniu sprawy komornikowi i będzie kontaktować się z nim w trakcie działań egzekucyjnych.

Windykacja na Łotwie

Andrzej Żurawski        07 września 2018        Komentarze (0)

Windykacja na Łotwie jest tematem, którym w ostatnim czasie zajmuję się wyjątkowo często. Najczęściej kontaktują się ze mną przedsiębiorcy, którzy sprzedali towar na Łotwę i nie otrzymał umówionej zapłaty lub zapłacili za towar, którego następnie nie otrzymali.

Całe szczęście zarówno polskie i jak łotewskie prawo przewiduje szereg możliwości. Wystarczy je znać i wiedzieć jak je stosować.

Windykacja na Łotwie przy wykorzystaniu polskiego sądu.

W zależności od wysokości wierzytelności można podjąć działania w celu odzyskania pieniędzy wykorzystując:

  • postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty
  • europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń

Na temat europejskiego nakazu zapłaty możesz przeczytać – TUTAJ

Jeżeli chcemy szybko działać w celu zabezpieczenia środków na rachunku bankowym należącym do dłużnika możemy wykorzystać europejski nakaz zabezpieczenia na rachunku bankowym.

Na temat europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym możesz przeczytać – TUTAJ

Windykacja na Łotwie przy wykorzystaniu sądu łotewskiego

W przypadku, w którym sąd polski nie będzie właściwy do rozpoznania sprawy istnieje możliwość podjęcia działań przed sądem łotewskim.

Kiedy sąd polski będzie właściwy, a kiedy nie – przeczytaj TUTAJ

Czasem spotykam się wśród klientów obawą przed skierowaniem sprawy przed sąd innego państwa. W przypadku sądów łotewskich jest to nieuzasadnione. Często postępowania przed sądami łotewskimi załatwiane są szybciej niż analogiczne postępowania przed sądami polskimi. Oczywiście, windykacja na Łotwie za pośrednictwem sądu łotewskiego wymaga udziału kancelarii łotewskiej. Jednak korzystając z usług kancelarii polskiej współpracującej z prawnikami łotewskimi można uzyskać korzystne warunki finansowe.

Czy windykacja na Łotwie przy wykorzystaniu sądu łotewskiego jest kosztowna?

Aby zobrazować poziom kosztów związanych z postępowaniem przed sądem łotewskim posłużę się przykładem jednej ze spraw.

Zgłosił się do mnie klient, który dostarczył dłużnikowi na Łotwie towar o wartości ok 13.000 euro. Mimo wezwań dłużnik nie był zainteresowany dobrowolną spłatą zadłużenia. Uzyskaliśmy w kancelarii łotewskiej, z którą współpracujemy, ofertę reprezentacji w sprawie na następujących warunkach finansowych:

Opcja 1 – zwykłe postępowanie sądowe

W tym przypadku przeprowadzane jest zwykłe postępowanie sądowe, na rozprawach organizowanych przez sąd. Postępowanie kończy się wydaniem wyroku.

  • opłata sądowa: 690 euro
  • opłata kancelaryjna: 3,30 euro
  • wynagrodzenie za reprezentację w sprawie: 600 euro
  • udział w czynnościach przed sądem: 100 euro

Opcja 2 – postępowanie uproszczone

W odniesieniu do roszczeń wynikających z umowy, których termin płatności został ustalony i upłynął bezskutecznie, zgodnie z łotewskim prawem cywilnym procesowym można spróbować zgłosić pojedyncze roszczenie (z pojedynczej faktury) w procedurze uproszczonej. Warunkiem jest aby kwota roszczenia nie przekraczała 15.000 euro. W tej konkretnej sprawie warunki finansowe postepowania uproszczonego przedstawiały się następująco:

  • opłata sądowa: 2% dochodzonego roszczenia
  • wynagrodzenie za reprezentację w sprawie: 200 euro

Procedura nie obejmuje rozprawy sądowej. Po otrzymaniu takiego roszczenia sąd przesyła wezwanie do dłużnika i jeżeli dłużnik nie sprzeciwia się w konkretnym formularzu odpowiedzi na pozew, sąd wydaje nakaz. Ta procedura zajmuje znacznie krótszy czas niż zwykła procedura (na ogół około 40 dni). Jeżeli dłużnik sprzeciwia się roszczeniu, postępowanie to zostaje zakończone a wierzyciel ma prawo kontynuować postępowanie w trybie zwykłym. W tej sytuacji opłata uiszczona za procedurę uproszczoną może zostać zaliczona na poczet opłaty sądowej za zwykły proces. Jeżeli dłużnik nie sprzeciwi się roszczeniu nakaz wydany przez sąd nadaje się do przymusowego wykonania przez komornika.

Kancelaria łotewska zaproponowała, aby spróbować uzyskać nakaz w odniesieniu do jednej faktury o największej wartości. Jako próba sprawdzenia, czy dłużnik będzie się sprzeciwiał wydaniu nakazu. W zależności od tego przebiegu tego postępowania będzie można określić, czy także w przypadku pozostałych faktur będzie zachodziła możliwość zastosowania tego przyśpieszonego postępowania.

Co prawda powyżej napisałem, że windykacja na Łotwie może być przeprowadzona przy zastosowaniu procedury uproszczonej jedynie do wierzytelności do 15.000 euro ale są pewne sposoby aby to postępowanie przeprowadzić także w odniesieniu do większych należności…

Każda sprawa jest jednak indywidualna, stąd też zapraszam do kontaktu w celu indywidualnego omówienia Twojej sprawy i wyboru najlepszej dla Ciebie metody windykacji na Łotwie.

Alimenty z zagranicy

Andrzej Żurawski        28 sierpnia 2018        Komentarze (0)

Sytuacja, w której dłużnik przebywa poza terytorium Polski, na terenie Unii Europejskiej, nie oznacza, że alimenty z zagranicy nie mogą być egzekwowane. Nawet brak wiedzy na temat adresu zamieszkania dłużnika nie przekreśla szans na ściągnięcie alimentów. Jeżeli dłużnik przebywa na terenie Unii Europejskiej, zastosowanie będzie miało Rozporządzenie Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 roku.

alimenty z zagranicy

Alimenty z zagranicy – podstawa egzekucji

Pierwszym krokiem jest uzyskanie sądowego potwierdzenia obowiązku zapłaty alimentów. Należności z tytułu alimentów mogą być egzekwowane na podstawie tytułu wykonawczego, koniecznie zaopatrzonego w klauzulę wykonalności, zobowiązującym dłużnika do płacenia rat alimentacyjnych. Może nim być:
a) prawomocny wyrok
b) prawomocne postanowienie sądu o zatwierdzeniu ugody alimentacyjnej.

Alimenty z zagranicy – procedura dochodzenia

Następnym krokiem jest złożenie przez wierzyciela wniosku o wykonanie orzeczenia w sprawie zobowiązań alimentacyjnych do Prezesa Sądu Okręgowego, właściwego dla miejsca pobytu wierzyciela. Wniosek należy złożyć na odpowiednim formularzu stanowiącym załącznik nr VI do Rozporządzenie Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 roku. Złożenie wniosku jest nieodpłatne, opłacie podlega jedynie tłumaczenie dokumentów i wydanie odpisów dokumentów urzędowych. Do wniosku należy dołączyć m. in.:
odpis wyroku zasądzającego alimenty,

  • wykaz zaległości alimentacyjnych z podziałem na kwoty, miesiące i lata,
  • informację o koncie bankowym,
  • oryginał zupełnego odpisu aktu urodzenia dziecka (gdy dziecko pochodzi ze związku pozamałżeńskiego),
  • oryginał skróconego odpisu aktu urodzenia dziecka (gdy dziecko pochodzi ze związku małżeńskiego),
  • podanie wierzyciela o przyjęcie wniosku,
  • adres pobytu dłużnika alimentacyjnego (jeżeli jest nam znany to należy wskazać go we wniosku, gdyż na tej podstawie sąd polski ustali właściwy organ zagraniczny)
  • wniosek o poszukiwanie dłużnika alimentacyjnego (jeżeli adres pobytu dłużnika alimentacyjnego nie jest nam znany).

Sąd przekazuje wniosek ustalonemu organowi centralnemu w państwie członkowskim, w którym dłużnik przebywa. Organ w innym państwie członkowskim, do którego został skierowany wniosek, potwierdza jego wpływ w terminie 30 dni od dnia otrzymania. Zawiadamia o podjętych wstępnych działaniach i w razie konieczności wzywa o uzupełnienie dokumentów lub informacji. Po upływie kolejnych 30 dni organ informuje sąd polski o stanie sprawy. Egzekucja należności alimentacyjnych odbywa się według przepisów postępowania egzekucyjnego obowiązujących w danym kraju.

Alimenty z zagranicy – w jakich państwach można ich dochodzić według regulacji UE.

Rozporządzenie Rady Wspólnoty Europejskiej nr 4/2009 obowiązuje wszystkie kraje Unii Europejskiej: Austria, Belgia, Bułgaria, Czechy, Cypr, Estonia, Francja, Finlandia, Hiszpania, Holandia, Grecja, Irlandia, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Niemcy, Malta, Rumunia, Polska, Portugalia, Słowacja, Słowenia, Szwecja, Zjednoczone Królestwo, Węgry, Włochy za wyjątkiem Danii.

W przypadku, gdy dłużnik ma miejsce pobytu poza terytorium Unii Europejskiej egzekucja również jest możliwa. Alimenty z zagranicy w tym przypadku egzekwowane są według Konwencji Haskiej oraz Konwencji Nowojorskiej.

Windykacja na koszt dłużnika

Andrzej Żurawski        25 sierpnia 2018        Komentarze (0)

Wierzyciele, którzy nie otrzymali zapłaty od swojego dłużnika i w związku z tym chcą podjąć współpracę z podmiotem prowadzącym windykację często nie wiedzą, że działania mogą zostać przeprowadzone w taki sposób, aby windykacja na koszt dłużnika stała się faktem a nie tylko hasłem.

Mając na uwadze interesy wierzycieli którzy ponoszą wymierne straty w związku z opóźnieniami płatniczymi ustawodawca uchwalił ustawę z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. z 2013 r. Nr 403). Ustawa dała wierzycielowi możliwość domagania się od dłużnika co najmniej zryczałtowanej stawki odszkodowania za koszty windykacji. Jednocześnie ustawa otworzyła możliwość domagania się odszkodowania w wyższej wysokości.

windykacja na koszt dłużnika

Windykacja na koszt dłużnika – ryczałt w kwocie 40 euro.

Wierzycielowi, który nie otrzymał zapłaty w terminie przysługuje od dłużnika, bez wezwania, równowartość kwoty 40 euro.od transakcji handlowej. Kwota 40euro przeliczana jest na polską walutę według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne. Kwota ta stanowi zryczałtowaną rekompensatę za koszty windykacji, niezależnie od poniesionych przez wierzyciela na ten cel nakładów. Wierzyciel nie musi wykazywać, że poniósł wydatki w takiej właśnie wysokości. Wierzyciel więc już na etapie przedsądowym, może automatycznie wymagać zapłaty tej kwoty od dłużnika praktycznie od dnia nabycia uprawnień do naliczania odsetek.

Windykacja na koszt dłużnika – dodatkowe roszczenia wierzyciela

Wierzycielowi przysługuje również zwrot poniesionych kosztów windykacji przewyższających kwotę 40 euro – w uzasadnionej wysokości. W sytuacji, gdy koszty odzyskiwania należności przekroczą kwotę ryczałtu i wierzyciel chce jej dochodzić, musi udowodnić fakt oraz zasadność ich poniesienia. W tym przypadku obciążenie dłużnika nie może następować automatycznie. Nie może być tu zupełnej dowolności wierzyciela, jeśli chodzi o skalę wydatków poniesionych w celu odzyskania danej należności. Należy bowiem obok potrzeby ochrony wierzyciela, który ma prawo sięgnąć po środki windykacyjne w razie opóźnienia w wykonaniu wymagalnego zobowiązania, uwzględnić także potrzebę ochrony dłużnika. Dłużnik nie powinien być narażony na działania wierzyciela, które prowadziłyby do nadmiernego i nieuzasadnionego okolicznościami sprawy wzrostu zadłużenia z tytułu kosztów windykacji.

Czynności podejmowane przez podmioty prowadzące windykację zlecone przeciwko dłużnikowi w celu spowodowania, by wykonał ciążące na nim zobowiązanie, muszą być indywidualnie oceniane z punktu widzenia ich charakteru i treści. Udowodnienie wysokości kosztów działań podjętych przeciwko dłużnikowi nie może opierać się jedynie na podstawie samych rachunków wystawionych przez podmiot, który podejmował czynności windykacyjne. Należy udowodnić, iż windykator lub sam wierzyciel przedsięwziął inne czynności poza np. wysłaniem listu poleconego do dłużnika z wezwaniem do zapłaty. Do czynności uzasadniających wyższe świadczenie rekompensujące koszty windykacji nie należy też skierowanie roszczenia o zapłatę do sądu i do komornika. W związku z działaniami sądowymi i egzekucyjnymi wierzycielowi przysługuje odrębne żądanie zwrotu kosztów na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego.

Jakie czynności mogą składać się na uzasadniony koszt procesu windykacji? Jeżeli windykacja prowadzona jest przez wykwalifikowany podmiot to katalog jest szeroki, przykładowo można wskazać na:
a) pozyskiwanie oficjalnych danych na temat dłużnika;
b) pozyskanie informacji na temat sytuacji finansowej dłużnika;
c) Kontakty z dłużnikiem – telefoniczne i w drodze korespondencji e-mail;
d) działania terenowe (sprawdzenie majątku dłużnika, osobisty kontakt z dłużnikiem);
e) analizy prawne i ekonomiczne.

Jak sprawdzić dłużnika – przeczytaj tutaj
Jak prowadzić windykację – przeczytaj tutaj

Windykacja na koszt dłużnika – jak przerzucić koszty na dłużnika?

Podstawowym elementem wynagrodzenia firmy windykacyjnej jest prowizja od sukcesu.
W sytuacji, w której dojdzie do skutecznej windykacji wierzyciel zostaje zobowiązany do zapłaty na rzecz windykatora części odzyskanych środków (na ogół w przedziale 5-15 %). Aby zatem zrekompensować sobie ten wydatek wierzyciel powinien przygotować się do wykazania kosztów podjętych działań windykacyjnych.

Warto zatem współpracować z wykwalifikowanymi podmiotami. Rzetelna firma, posiadająca doświadczenie w odzyskiwaniu należności, z pewnością podejmie konieczne działania windykacyjne a także mając na uwadze powyższe udokumentuje wszelkie konieczne wydatki, umożliwiając tym samym udowodnienie poniesionych kosztów windykacji. W ten sposób wierzyciel niezależnie od odzyskania długu będzie dysponował dodatkowymi materiałami pozwalającymi mu na ubieganie się o przerzucenie wydatków związanych z windykacją na koszt dłużnika i to w stopniu wyższym niż ryczałt wynoszący 40 euro.